Eerste week in Nepal

Venloos verslag onderaan!

Namasté trouwe volgers,

Nu ik bijna een week verblijf in deze fantastische, maar bizarre combinatie van undercover boss en help mijn man is klusser, is het langzaam tijd om de eerste balans op te maken en dus ook jullie op de hoogte te stellen van hoe het hier in Nepal is. Daar gaan we dan:

Van deur tot deur is Venlo-Kathmandu ongeveer 16 uur. Ik heb dus niet bijzonder veel van de eerste dag (vrijdag 29 april) meegekregen, buiten dat ik vrij pittig gegeten heb... Mijn tweede en tot nu toe laatste dag in Kathmandu heb ik gevuld met sightseeing langs diverse heilige plekken en het zien van een hele hoop apen, die sommige plekken bezetten alsof het Planet of the Apes is. Helaas bestaan veel historische plekken in Kathmandu alleen nog op foto's van toeristen en als ruïnes, na de aardbeving die vorig jaar de halve stad in puin legde, en waarvan de sporen nog veel te duidelijk te zien zijn.

De derde dag stond in het teken van de reis naar Pokhara, mijn verblijfplaats de komende weken, die op ongeveer 200 kilometer van Kathmandu ligt. Nu klinkt 200 kilometer natuurlijk als anderhalf uur in de vijfde versnelling, maar ik kwam er al snel achter dat het in de Himalaya eerder 9 uur in de eerste versnelling betekent. Bovendien was de weg zo slecht en hobbelde de bus zo erg, dat mijn stappenteller op mijn telefoon op 40.000 stond na de rit. Dit was echter een klein offer om te maken, omdat het uitzicht vanuit de bus 9 uur achter elkaar onvoorstelbaar mooi was.

Zondagavond was de eerste maaltijd in mijn gastgezin, met Amina, een Belgische die hier voor hetzelfde project als ik is, maar hier al 2 weken voor mij aankwam, Ama (de moeder des huizes, Ama is Nepalees voor moeder dus zo zal ze niet echt heten, maar niemand weet hoe ze wel heet), en Ber en Rinus, een Nederlands stel dat diverse goede doelen in de omgeving steunt, en toevallig die avond mee at. Na het eten hebben ze me alles verteld over alle ratten, muizen, kakkerlakken, spinnen en andere beesten die hier voorkomen, die vantevoren een goede reden waren geweest om een annuleringsverzekering te nemen... maar goed dat ik ze pas zondag leerde kennen dus.

Sinds maandag geef ik sochtends les op een school, ongeveer anderhalve kilometer lopen van ons huis, en smiddags bijles in het weeshuis. Al binnen een uur hadden we een aanvaring met het hoofd van de school, waarbij hij duidelijk maakte dat we ons konden aanpassen of konden oprotten, als reactie op de vraag of we niet wat meer kinderen bijles konden geven. Ik heb hierdoor besloten mijn verblijf hier met twee weken in te korten, en die weken te gebruiken om de Annapurna Circuit trekking te doen. Deze trekking brengt mij en Amina in ongeveer 16 dagen om de Annapurna heen, en heeft een toppunt van bijna 5500 meter.

Dat brengt ons bij dit moment: rustig op bed uitrusten van een zware dag, en een blogje schrijven over mijn ervaringen tot nu toe, in een land dat ik, ondanks zijn vele tekortkomingen, toch het meest bijzondere land vind waar ik ooit geweest ben.

Vanuit het tot leven gekomen Bob Ross-schilderij dat de locals Pokhara noemen, heel veel plezier in ons koude kikkerlandje!

Bram






Venloos:

Moei greij heej.
Nammestee!