De laatste uit Cuba!
Door: Bram Markusse
Blijf op de hoogte en volg Bram
26 Juli 2017 | Cuba, Havana
¡Hola amigos!
¿Qué tal? Hier gaat het prima, al is het nog steeds bizar warm. Je zou zeggen dat dat het eerste is dat je verwacht als je de totale maand juli naar de Caïriben reist, maar op een of andere manier laat ik me elke dag weer verrassen...
Donderdagavond 27 juli vertrekt vlucht AB7025 naar Düsseldorf, dus dit is vanzelfsprekend het laatste reisverslagje. Wederom bedankt voor het lezen, we komen graag zo snel in hoogst eigen persoon uitweiden over dit mooie, mooie land. Tot zover de huishoudelijke mededelingen, over naar het verhaal:
We waren in Camagüey gebleven, een slordige 12 uur van Havana. Camagüey staat bekend om zijn koloniale verleden en idem architectuur, iets dat ze daar aangekomen niet bepaald onder stoelen of banken staken. Terecht overigens, want het was echt prachtig. (En extreem goedkoop, ook wel lekker.) De meest noemenswaardige gebeurtenis in Camagüey had echter niets met de stad te maken; wij kregen aldaar te horen dat we allebei onze propedeuse binnen hebben! Voor mij blijkt 3 keer scheepsrecht, waar Michèle nog geen herkansing nodig had. Ik ben trots.
We verbleven in het huis van Lenny, een opa van ongeveer 65 die ons, om het te vieren, trakteerde op taart en rum. Dat was de eerste van vele keren dat ik merkte dat Michèle beter tegen drank kan dan ik...
Na Camagüey maakten we een tussenstop van 2 dagen in Trinidad, de enige Cubaanse exclave waar de overheid wél aan verdient. 's Avonds brachten we een bezoek aan het Casa De la Musica, waar naar lieve lust de salsa gedanst werd door mensen die bizar veel plezier in het leven hebben. Top om te zien. Bovendien was dit een van de weinige keren dat we 's avonds nog van entertainment voorzien werden. De andere keren waren een avond in Disco Ayala, Trinidad, en een van de eerste avonden in een hotel in Havana, waar we live en in stereo mee konden genieten van de knipperlichtrelatie van de buren. De speelkaarten konden wederom een avondje in de tas blijven; het werd maximaal genieten van mensen die maximaal aan het genieten waren.
Cienfuegos was de volgende stad op de route. Een stad met weinig toerisme, maar waar heel veel te zien was. Van sCuba duiken tot zwemmen in een waterval; plezier was gegarandeerd. Bovendien kon je er echt hemels eten. Al met al een mooi stukje wereld dus.
De laatste week was na Cienfuegos ingegaan, en onderweg naar Havana stopten we voor vier dagen in Viñales, in het westen des lands. Dit had twee redenen: ten eerste was ons beloofd dat de omgeving daar prachtig was (geen woord aan gelogen), ten tweede is het voor de sfeer in dit land in het algemeen, en die in onze Hollandse Karavaan in het bijzonder, het best als Michèle en Havana zich op gepaste afstand van elkaar bevinden. De wederzijdse haat is met vlagen bijna tastbaar.
Nadat we in Viñales genoten hadden van omgeving, mensen, uitzicht, zwembad, en een sigaar, moesten we de 25e toch echt door naar Havana... Gelukkig hebben we hier maar één dag, de 26e juli, wat in Cuba een nationale feestdag betekent: día de la revolucíon! Het belooft een mooi feestje te worden... Heel bijzonder om dat mee te kunnen maken, en een waardig einde van een hele mooie reis, in een land waar je beter gisteren heen kunt dan morgen. Toerisme is zowel de redding van het land als de ondergang van de cultuur. Enrique Iglesias (hier: Ernie Van de Kerk) is al volkszanger nummer één, dus ik geloof niet dat dit proces nog terug te draaien is. Gelukkig hebben we van het land genoten nu het nog grotendeels authentiek en oprecht is.
We spreken jullie snel weer!
Bram & Michèle
Nog 1 keer, vooral omdat ik het zelf grappig blijf vinden:
Lekker broën gewoore. Dinsdaag weer werke.
¿Qué tal? Hier gaat het prima, al is het nog steeds bizar warm. Je zou zeggen dat dat het eerste is dat je verwacht als je de totale maand juli naar de Caïriben reist, maar op een of andere manier laat ik me elke dag weer verrassen...
Donderdagavond 27 juli vertrekt vlucht AB7025 naar Düsseldorf, dus dit is vanzelfsprekend het laatste reisverslagje. Wederom bedankt voor het lezen, we komen graag zo snel in hoogst eigen persoon uitweiden over dit mooie, mooie land. Tot zover de huishoudelijke mededelingen, over naar het verhaal:
We waren in Camagüey gebleven, een slordige 12 uur van Havana. Camagüey staat bekend om zijn koloniale verleden en idem architectuur, iets dat ze daar aangekomen niet bepaald onder stoelen of banken staken. Terecht overigens, want het was echt prachtig. (En extreem goedkoop, ook wel lekker.) De meest noemenswaardige gebeurtenis in Camagüey had echter niets met de stad te maken; wij kregen aldaar te horen dat we allebei onze propedeuse binnen hebben! Voor mij blijkt 3 keer scheepsrecht, waar Michèle nog geen herkansing nodig had. Ik ben trots.
We verbleven in het huis van Lenny, een opa van ongeveer 65 die ons, om het te vieren, trakteerde op taart en rum. Dat was de eerste van vele keren dat ik merkte dat Michèle beter tegen drank kan dan ik...
Na Camagüey maakten we een tussenstop van 2 dagen in Trinidad, de enige Cubaanse exclave waar de overheid wél aan verdient. 's Avonds brachten we een bezoek aan het Casa De la Musica, waar naar lieve lust de salsa gedanst werd door mensen die bizar veel plezier in het leven hebben. Top om te zien. Bovendien was dit een van de weinige keren dat we 's avonds nog van entertainment voorzien werden. De andere keren waren een avond in Disco Ayala, Trinidad, en een van de eerste avonden in een hotel in Havana, waar we live en in stereo mee konden genieten van de knipperlichtrelatie van de buren. De speelkaarten konden wederom een avondje in de tas blijven; het werd maximaal genieten van mensen die maximaal aan het genieten waren.
Cienfuegos was de volgende stad op de route. Een stad met weinig toerisme, maar waar heel veel te zien was. Van sCuba duiken tot zwemmen in een waterval; plezier was gegarandeerd. Bovendien kon je er echt hemels eten. Al met al een mooi stukje wereld dus.
De laatste week was na Cienfuegos ingegaan, en onderweg naar Havana stopten we voor vier dagen in Viñales, in het westen des lands. Dit had twee redenen: ten eerste was ons beloofd dat de omgeving daar prachtig was (geen woord aan gelogen), ten tweede is het voor de sfeer in dit land in het algemeen, en die in onze Hollandse Karavaan in het bijzonder, het best als Michèle en Havana zich op gepaste afstand van elkaar bevinden. De wederzijdse haat is met vlagen bijna tastbaar.
Nadat we in Viñales genoten hadden van omgeving, mensen, uitzicht, zwembad, en een sigaar, moesten we de 25e toch echt door naar Havana... Gelukkig hebben we hier maar één dag, de 26e juli, wat in Cuba een nationale feestdag betekent: día de la revolucíon! Het belooft een mooi feestje te worden... Heel bijzonder om dat mee te kunnen maken, en een waardig einde van een hele mooie reis, in een land waar je beter gisteren heen kunt dan morgen. Toerisme is zowel de redding van het land als de ondergang van de cultuur. Enrique Iglesias (hier: Ernie Van de Kerk) is al volkszanger nummer één, dus ik geloof niet dat dit proces nog terug te draaien is. Gelukkig hebben we van het land genoten nu het nog grotendeels authentiek en oprecht is.
We spreken jullie snel weer!
Bram & Michèle
Nog 1 keer, vooral omdat ik het zelf grappig blijf vinden:
Lekker broën gewoore. Dinsdaag weer werke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
